Maroko

Cesarskie miasta Maroka. Co prawda w Maroku nigdy nie było cesarstwa – co najwyżej sułtanaty i ostatnio królestwo ale na folderze Rainbowa  prezentuje się zachęcająco. Program objazdówki przewiduje najciekawsze miejsca państwa. No i było co oglądać. Maroko ma bardzo bogatą historię,  Pierwsi ludzie pojawili się tu w II tysiącleciu p.n.e., a od XII w. p.n.e. wybrzeże kraju zaczęli kolonizować Fenicjanie i kilka wieków później Kartagińczycy. W IV wieku p.n.e., pojawiły się pierwsze struktury państwowe  lokalnych plemion berberyjskich. Swoją obecność zaznaczyli również  Rzymianie (po upadku Kartaginy). Później na krótko ziemie te zostały przejęte przez Bizancjum, by stać się ostatecznie domeną świata arabskiego i islamu od  VII w. Rządzone przez następujące po sobie arabskie i berberyjskie dynastie. Na początku XX w. ustanowiono w Maroku protektorat francuski, który trwał aż do 1956 roku, kiedy to kraj odzyskał niepodległość (pod kontrolą Hiszpanii pozostała Ceuta, Melilla i terytorium Ifni). Rok później zmienił się ustrój Maroka – sułtanat stał się królestwem. Ślady historii mieszają się tutaj z nowoczesnością miast, tradycyjny model życia sunnitów z europejskim stylem wielu mieszkańców tego państwa. Kraj bezpieczny i przyjazny turystom oferuje piękne plaże atlantyckie, również kitesurferom. Latem temperatury pustynne potrafią dochodzić do 50 st.C ale już w wysokich partiach gór Atlas znajduje się  najwyżej położony ośrodek narciarskim w Afryce -niecałe 80 km od Marrakeszu. Teren narciarski znajduje się na wysokości od 2.600 metrów do 3.200 metrów i ma sześć wyciągów. Wznoszący się na wysokość 4.167m Tubkal jest najwyższym szczytem Maroka oraz całej Afryki Północnej.

Dzień #1    Agadir – Essaouira         

Agadir to obecnie główny punkt tranzytu przylatujących turystów z rozbudowaną bazą hotelową. W 1960r. miasto dotknęło trzęsienie ziemi w którym straciło życie 12 tys mieszkańców. Po katastrofie nie zdecydowano się na odtworzenie struktury miasta a postępująca odbudowa skupiła się na  funkcji turystycznej. Jest to też znaczący port przeładunkowy. Miasto posiada również marinę znaną mi już wcześniej z rejsu w 2011r. Z Agadiru ruszamy autokarem wzdłuż wybrzeża Atlantyku do Essaouiry co oznacza po arabsku “pięknie zaprojektowane”. Tak nazywa się od po przebudowy w końcu XVIII w. Miasto słynie z wyrobów z drewna tui i oryginalnej architektury. Masywne fortyfikacje starego miasta, wąskie i kręte uliczki, pobielone domy z niebieskimi drzwiami, kafejki i uroczy port to oblicze tego nadmorskiego miasteczka.

Dzień #2    Al Dżadida – Casablanca

Al Dżadida – pierwotnie forteca, miasto zostało założone przez Portugalczyków na początku XVI wieku i służyło jako port przeładunkowy na szlaku handlowym rodzimych kupców. W 1769 portugalscy mieszkańcy zostali  ewakuowani do Brazylii a miasto zajął  marokański sułtan Muhammad III.  Obecnie Al-Dżadida  są miejscem wypoczynku większości Marokańczyków podczas wakacji a pięciogwiazdkowy resort Mazagan przyciąga marokańską elitę, jak również turystów z Europy i krajów Zatoki Perskiej. Pozostałości portugalskiego miasta w Al-Dżadidzie wpisano w 2004 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO. My przywieźliśmy pierwszy deszcz od kilkumiesięcznej posuchy.

 

 

 

 

 

 

 

Dzień #3    Casablanca – Rabat – Meknes

Casablanca – Meczet Hasana. Tą monumentalną  budowę rozpoczęto w 1986 i ukończono po sześciu latach. Wznosi się na sztucznym nasypie ponad wodami oceanu. Jeden z największych meczetów na świecie – w głównej sali modlitewnej może zmieścić się 25 tysięcy osób, a na dziedzińcu kolejne 80 tysięcy. Do świątyni przylega minaret o wysokości 210 m.  Megalomania króla przyczyniła się do powstania perełki architektury arabskiej i na szczęście obiekt dostępny dla niewiernych. Koniecznie!

 

 

 

 

 

 

 

Rabat – stolica Maroka to dynamiczne miasto gdzie historyczne miejsca współistnieją z nowoczesną architekturą (opera) i rozwiązaniami urbanistycznymi na miarę XXI w. Mauzoleum Muhammada V w Rabacie. Miejsce spoczynku zmarłego sułtana Muhammada V i jego dwóch synów. Mauzoleum wzniesiono w tradycyjnym marokańskim stylu z zielonym dachem, symbolizującym islam i bogatymi zdobieniami. Budowla stoi na wydzielonym obszarze miasta na wprost Wieży Hasana. Sądząc z licznie odwiedzających Marokańczyków miejsce dla nich ważne.

 

 

 

 

 

 

 

Wieża Hasana  – górujący nad stolicą Maroka minaret będący symbolem miasta. Budowę rozpoczęto w 1195r i nigdy nie  ukończono. W planach miał sięgać 80m wysokości (obecnie ma 44m). Miał być częścią meczetu który miał przyćmić sławę Kordoby.  Niestety nie ukończono a trzęsienie ziemi w XVIII dokonało dzieła zniszczenia. Do dziś zachowały się tylko podstawy kolumn. Ale kompleks imponujący.

Pałac królewski w Rabacie – rezydencja króla Maroka Mohammeda VI,  centrum polityczne państwa. Król tu nie bywa zbyt często ale jak to rezydencja robi wrażenie.

Kazba Al-Udaj’a powstała w XI wieku.  Twierdza miała bronić Rabat przed najazdem  piratów. Obecnie urocze miejsce z zaułkami, ogrodami i pięknymi widokami na wybrzeże i okolice.

Meknes -w X wieku na terenach dzisiejszego Meknesu osiedliło się berberyjskie plemię Miknasa, od którego miasto wzięło swoją nazwę. Za rządów sułtana Maulaja Ismai’la (1672–1727) miasto znacznie rozbudowano i przekształcono w stolicę marokańskiego państwa. W 1996 roku medyna w Meknesie została wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO głównie za sprawą Bab Mansour – bramy do medyny. Arcydzieło sztuki aktualnie w remoncie.

Dzień #4    Fez

Fez, pierwsza stolica Maroka (807r.). Do rozwoju w owym czasie przyczynili się uchodźcy z  Kordowy w Andaluzji i Kairuanu w Tunezji. W końcu X wieku miasto było największym ośrodkiem nauki, kultury i religii oraz gospodarczym. Ważnym ośrodkiem religijnym i naukowym średniowiecznego Fezu był meczet Al-Karawijjin (od 857 r.). Po przeniesieniu stolicy do Marrakeszu miasto straciło na znaczeniu. Za  rządów kolonialnych następował rozwój miasta, powstała nowoczesna dzielnica ville nouvelle. Jednak miasto odgrywa mniejszą rolę bo Francuzi przenieśli stolicę  do Rabatu. Obecnie Fez jest dużym ośrodkiem gospodarczym i turystycznym, a także centrum religijnym. W 1981 medyna w Fezie została wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dzień #5-6   Marrakesz

Plac Dżami al-Fana w Marrakeszu – centralny punkt miasta, wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wieczorem plac zamienia się w tętniące życiem centrum rozrywki, gdzie występują różnorodni artyści uliczni: akrobaci, tancerze, muzykanci, bajarze i żonglerzy tworzą niezapomniany koloryt miejsca.

Meczet Koutoubia z XII w. jest jednym z najbardziej charakterystycznych zabytków miasta. Jego imponujący minaret dominuje nad panoramą Marrakeszu, stanowiąc nie tylko ważne miejsce kultu, ale również ikonę architektoniczną i historyczną. 

Pałac Bahia został zbudowany pod koniec XIX wieku dla władcy Maroka, Ahmeda ibn Muhammada el-Bascha. Pałac Bahia był planowany jako rezydencja dla jego żon i konkubin, a także jako miejsce spotkań dyplomatycznych i ceremonii państwowych. Zwany potocznie pałacem sufitów ze względu na oryginalną ornamentykę tychże.

Jardin Majorelle zachwyca swoją egzotyczną roślinnością, niezwykłymi kolorami i harmonią natury. Ogród został stworzony przez francuskiego artystę Jacquesa Majorelle’a w latach 20. XX wieku. Jego główną inspiracją były podróże do Maroka i fascynacja kulturą tego kraju. Ogród stał się szczególnie znany dzięki Yvesowi Saint Laurentowi, sławnemu projektantowi mody, który w 1980 roku kupił Jardin Majorelle i odrestaurował go.

Agadir,  pętla po Maroku zamknęła się i pozostało czekać na transfer na lotnisko. Objazd w wersji premium wielce udany i jakieś pojęcie o tym przyjaznym kraju już jest. Pewnie spory w tym udział doskonale przygotowanej przewodniczki. Może jeszcze kiedyś? Kto wie?

                       Bye Morocco!